Ik heb mezelf altijd als een extravert persoon beschouwd. Maar ik heb ontdekt dat ik dat eigenlijk helemaal niet ben. Vroeger was ik heel verlegen en vaak onzeker. Misschien zelfs faalangstig. Door de jaren heen heb ik daar wel een modus in kunnen vinden, maar ik denk dat maar weinigen van mij verwachten dat ik vaak verlegen en onzeker ben.Door mijn werk als docent heb ik geleerd een andere kant van mezelf te ontwikkelen. Eentje die stoer en daadkrachtig is, die altijd weet wat ze moet zeggen. Dat is natuurlijk hartstikke fijn, want ik kan je vertellen dat het heel ongemakkelijk is om verlegen te zijn en zeker in gezelschap. Aan de andere kant heb ik dat introverte meisje nogal verwaarloosd en zelfs ontkent. En nu ben ik die verwaarloosde kant aan het herontdekken.Ik ben veranderd in de maanden dat ik thuis ben. Of misschien niet veranderd, maar ik laat het deel van mezelf dat ik altijd wegdrukte, omdat ze te: gevoelig, verlegen, lui, introvert, verdrietig, bang en zacht was, nu veel meer toe. En weet je wat? Ik ben blij haar te leren kennen.De dingen die ik heb gedaan, heb ik altijd op mijn eigen manier gedaan. Eigenwijs noemen ze dat ook wel :-) Nu ik af en toe eens terugkijk, ben ik best trots op sommige dingen en denk ik dat ik af en toe best iets minder kritisch had kunnen zijn, op mezelf maar ook op anderen. Ik wilde altijd beter, goed was niet goed genoeg en dat verwachtte ik dan ook van mijn omgeving. Niet lullen maar doen en zeker niet zeuren. Ik was nooit echt trots op de dingen die ik deed. Gewoon klaar en next, maar dit keer beter. Niet te lang bij stilstaan.Nu sta ik er wel bij stil en ben ik trots dat toen ik met een klein jochie van drie jaar alleen kwam te staan, niet bij de pakken neer ben gaan zitten. Dat ik voor ons heb kunnen zorgen en dat het hem aan niets ontbrak. Ik ben trots dat ik me nooit helemaal onderuit heb laten halen door verschillende mensen die in mijn leven de revue zijn gepasseerd, die het me niet gunde, jaloers waren, of om wat voor reden dan ook me pijn wilde doen. Ik ben trots dat ik nooit afhankelijk ben geweest op financieel gebied dat ik door hard te werken alles zelf heb kunnen doen. Ik ben trots dat ik bijna altijd mijn hart heb gevolgd in de dingen die ik wilde doen en wilde bereiken, ook als iedereen zei dat het onmogelijk was. Ik ben trots op mijn keuze om nu de boel de boel te laten en te onderzoeken waar ik nu sta en wat ik wil. Tijd voor mezelf te nemen en te kijken wat ik nog meer kan, me kwetsbaar op te stellen en een tijdje voor me te laten zorgen. Ik ben er trots op dat ik durf te zeggen dat ik dat best verdiend heb.Een burn-out gun je niemand. Het is onvoorspelbaar, veel huilen, paniek, wanhoop, vermoeidheid en ook heel moeilijk voor de mensen in je omgeving, die van je houden, waardoor je je dan weer schuldig voelt. Ze staan erbij en kijken ernaar. Toch denk ik, of weet ik dat ik er beter uit kom. Ik voel me ondanks alles bevrijd, bevrijd van iets steeds te zijn wat ik niet helemaal ben. Ik ga nu voor de whole package ... Alles erop en eraan! 2018 Wordt het jaar, waarin ik helemaal mezelf word.
