Dat mijn leven zo zou veranderen had ik in december 2017 niet kunnen bedenken. Ik was toen weliswaar al zeven maanden burn-out, maar ik dacht toen dat ik het ergste had gehad. Niets was minder waar, het ergste moest nog komen.Nu zit ik weer op zo een punt dat ik denk: ik heb het ergste gehad.

Gelijkertijd maakt me dat ook zenuwachtig. Want is dat wel zo ...Van de week was ik bij mijn therapeut en ook zij zei: "Het lijkt wel of we langzaam naar een afscheid toewerken." en zo voelt het ook wel een beetje.Ik heb minder last van paniekaanvallen, ik kan weer meerdere dingen tegelijk doen, ik kan weer beter tegen prikkels van buitenaf en ik voel me minder labiel en opgejaagd. Ik heb ook meer energie en slaap beter. Daar zit ook meteen het gevaar. Als ik me goed voel, moet ik me ook blijven ontspannen. Doe ik dat niet ... dan gaat het meteen weer mis.

En alsof de duvel ermee speelt, heb ik de laatste dagen ineens weer last van paniek. Het is continue aanwezig en beperkt me in alles. Het is een naar gevoel. Een gevoel dat je denkt dat het elk moment kan ontaarden in een aanval die je niet meer onder controle hebt. Je lichaam staat onder hoogspanning en je mind gaat alle kanten op.Soms is er niet eens per se een aanleiding, maar lijkt het ineens te ontstaan. Zomaar vanuit het niets. De paniek blijft meestal een paar dagen in mijn lichaam sluimeren. Het enige wat ik kan doen is er aan toe geven. Rusten, huilen, mediteren en alles even on-hold zetten. Uit mijn hoofd en met ontspanningsoefeningen proberen mijn lichaam tot rust te krijgen.

Buiten dat je de paniek in je hoofd ervaart, is ook je lichaam behoorlijk van slag tijdens zo een periode. Verhoogde hartslag, druk op de borst, samengeknepen, zere keel, tintelende handen en voeten, hoofdpijn, zere kaken en je doodmoe voelen, zijn enkele fysieke klachten waar ik dan last van heb. Maar al met al, gaat het best goed natuurlijk. Naast de mantelzorg voor mijn moeder, geef ik weer een beetje les, doe ik een pittige studie aan de fotoacademie, en ben ik me aan het ontwikkelen als auteur. Niet niks, maar wel superleuk allemaal! Een ander leven, maar een leven dat me best goed bevalt.Ik hoop alleen wel dat 2019 ons een beetje rust brengt. Even niet te veel zorgen. Even een jaartje opladen. Dat zou fijn zijn.