9-11-2018 Was het zover. For better or worse ... Mijn vriendje en ik besloten na zes jaar samenwonen in het huwelijksbootje te stappen. Het zat al een paar jaar in de planning, maar het kwam er steeds niet van. Na het overlijden van mijn vader wilde ik ook eigenlijk niet meer. In ieder geval voorlopig niet. Kon me geen huwelijksfeestje voorstellen zonder mijn vader.Toch bleef het knagen. We wilden onze toekomst goed regelen, ook voor de kinderen en een huwelijk voelde toch als een bezegeling van onze liefde. De kans dat als we nog langer zouden wachten, één van de andere ouders zou overlijden, werd ook steeds groter. Dus prikten we ongeveer 2 maanden geleden de datum: 9-11-2018. We wilden het klein houden. Zo klein mogelijk. Trouwen en dan misschien iets eten met naaste familie. Uiteindelijk kozen we voor een ceremonie in de ochtend, in het stadhuis van Enkhuizen en daarna een high tea lunch in Onder de Wester, ook in Enkhuizen.En dan was er natuurlijk nog de vraag, wat moet ik aan! Hellup!! Ik wilde niet te traditioneel, maar ook niet in mijn spijkerbroek en aangezien ik mezelf momenteel nog steeds 5 á 6 kilo te zwaar vind, vind ik ook heel veel dingen niet staan of niet kunnen. Vrouwenproblemen zeg maar, pffffff ... Gelukkig vond ik op Fuerteventura de perfecte jurk! Bij Cebra Culture in Corralejo, hebben ze supermooie Bohemian items, jurken, broeken, rokken etc. Heel veel gehaakt kant in wit en ivoor en omdat het Spaanse maten zijn, is niets te lang!Ik heb verschillende jurken aangepast, maar de jurk die het is geworden voelde als mijn jurk. Hij was iets te groot aan de bovenkant, maar gelukkig heeft Tineke van de Open Kunst Studio hem perfect voor mij op maat kunnen maken. Online heb ik nog een paar mooie, hoge, in-dezelfde-kleur espadrilles weten te scoren en zo was de set compleet.De huwelijksvoltrekking werd geleid door Gerdien v. Tongeren. En dat deed ze prachtig. Ik hield het niet droog bij haar mooie woorden over mijn vader en moest nog net niet keihard grienen. Ook de woorden van Merik raakte me diep en Joëll, mijn mooie grote zoon, had een speech voorbereid. Daar stond hij dan. In het stadhuis, voor een groep mensen zijn woordje voor ons te doen. Mooi, lief, ontroerend en knap hoe hij dat deed. Want ik weet hoe zenuwachtig hij moet zijn geweest. Mijn moeder zat vooraan met een stralende lach naar ons te kijken. Ze genoot zichtbaar. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat ook andere familieleden geraakt waren door alle mooie woorden en het niet droog hielden.Mijn zorgvuldig door mezelf opgebrachte make-up, was door al deze emotie, een ernstig rommeltje geworden, zag ik later. Gelukkig zag ik het voordat we het stadhuis uitliepen en kon ik het nog een beetje bijwerken. Eenmaal in Onder de Wester ontspande ik wat meer en was ik blij verrast met de mooie versiering en stijlvol, gedekte tafels. Het zag er prachtig uit. Het eten was verrukkelijk en er hing een fijne, gezellige sfeer. Beter had het niet gekund. Eerlijk gezegd had ik er eerst erg tegenop gezien. Al het gedoe met jezelf optuigen, naar het stadhuis en dan met een grote groep mensen eten (al was het niet eens een hele grote groep). Maar het is me honderd procent meegevallen en ik heb echt kunnen genieten van deze dag.Dus nu ben ik voor de tweede keer getrouwd. Ik zei altijd: 'Ik trouw maar één keer.' Maar zo zie je maar, het gaat zoals het gaat. En nee, geen mevrouw Spitteler, gewoon mevrouw Belier dat dan weer wel. Ik ben inmiddels erg gesteld geraakt op mijn eigen naam, dus die wilde ik graag behouden. Maar wel vrouw van :-) Niet meer vriendje en vriendinnetje. Al zal ik me daar nog vaak in vergissen, denk ik. Ik voel me ineens heel volwassen.

Bruiloft Monique en Merik 9-11-2018 Stadhuis Enkhuizen

Bruidsboeket by Serena van Mijn Idee Grootebroek