Nu ik thuis ben, heb ik zeeën van tijd. Zoveel tijd dat ik ineens tijd heb om na te denken, omdat ik het gewoonweg fysiek niet kan opbrengen om al die tijd op te vullen. Het is natuurlijk de bedoeling dat ik rust en ook rustig word in mijn hoofd, maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Ik geef zelf naast alle dansvormen ook al een tijdje yoga- en pilateslessen en nu ik thuis ben, krijg ik het niet eens voor elkaar om vijf minuten achter elkaar te mediteren! Wel ben ik zeer productief in mijn hoofd. Als het aan mijn hoofd lag, dan had ik de vloer in de huiskamer geschilderd, de trapleuningen vastgezet, de muren opnieuw gestuukt, de slaapkamers geschilderd, een loungeset voor in de tuin gemaakt en de badkamer opnieuw betegeld.Ik doe het natuurlijk niet, maar betrap mezelf er steeds op dat ik in mijn hoofd continue nieuwe klussen en projecten aan het bedenken ben. Hoe kom ik nou in die "zen-modus"? Soms lukt het om een beetje te lezen, te zappen of om een klein klusje te doen. "Je moet gewoon een beetje lummelen", zei de POH van GGZ. Dus dat probeer ik dan, lummelen..., maar dan zie ik ineens weer alle klussen die nog niet geklaard zijn en dan gaat mijn hoofd er meteen weer aan de slag.

"Hoe kom ik nou in die "zen-modus"?

Er zijn slechte dagen en minder goede dagen, maar langzaam wen ik aan het niets moeten doen. Of beter gezegd, zo min mogelijk moeten doen. Nou nog de rust in mijn hoofd. Ik vond van de week een oud dagboekje uit 2006. Ik had op pagina drie het volgende geschreven: "Ik denk dat ik overspannen ben. Ik slaap niet meer, voel me chronisch moe en heb nergens zin meer in..."Ik was vergeten dat ik me toen zo voelde. So here we are, 11 jaar later, niets veranderd! Its about time! Dus lummelen, chocola eten, tijdschriften lezen, tuinieren of gewoon een beetje bankhangen... Misschien ga ik er toch nog aan wennen :-)