Ik heb iets met spullen, of eigenlijk heb ik iets tegen spullen. Ik schiet ervan in de stress en niet zo een beetje ook ... Het is echt waar. Niet tegen alle spullen natuurlijk, maar tegen teveel spullen, spullen die onnodig, stuk, dubbel of gewoon in mijn ogen lelijk zijn en vooral tegen grote spullen, spullen die teveel ruimte opeisen.Toen mijn bijna echtgenoot bij me introk, had ik het heel zwaar. Ik wilde hem wel in huis, maar al die spullen eigenlijk niet. Een hel vond ik dat! Alsof mijn hele huis werd overgenomen! Vreselijk.En zo ook gisteravond. Ik zat op de bank en had via het internet een printer besteld voor mijn nieuwe studie (vakfotograaf) aan de fotoacademie. Rond half acht werd er hard op de deur geklopt (we hebben namelijk geen bel). Er stond een mevrouw van DHL voor de deur met een enorme doos van een kilo of twintig. Ze kreeg hem zelf niet zo makkelijk van de grond. Zonder verder vragen te stellen, ik was er namelijk stil van, tilden we de doos de gang in en was ze alweer vertrokken voordat ik er erg in had.In de gang staarde ik een tijdje naar de doos. Mijn naam stond er echt op. Het zal wel weer zo een grap zijn, dacht ik nog, dat je doos openmaakt en dat er heel veel lucht in zit en maar voor de helft is gevuld. Totale verspilling zeg maar.
"In mijn paniek klapte ik de doos weer dicht
Hij kon daar niet op de gang blijven staan, want door zijn formaat werd de wc-deur zodanig geblokkeerd dat je er met geen mogelijkheid meer in kon, dus hij moest richting de huiskamer. Eenmaal in de huiskamer heb ik de doos opengemaakt en tot mijn schrik besloeg de printer de hele doos! Wat! Zo groot!! Dat kan echt niet, die kan ik helemaal niet kwijt. In mijn paniek klapte ik de doos weer dicht en wilde hem per direct terugsturen, of zelfs stoppen met mijn opleiding, want waar ga ik dat ding laten dan!Na twee wijntjes besloot ik toch het gevecht aan te gaan. De doos opengemaakt en het logge ding op tafel gezet. Zo ... dacht ik, daar sta je dan. Nog steeds in tweestrijd of ik hem zou houden of zou terugsturen, ben ik weer op de bank gaan zitten en hield ik hem goed in de gaten. Wat een ding ... pfffff ...Ik had bedacht dat Merik hem maar aan de praat moest krijgen, die houdt namelijk wel van spullen en zeker als het een stekker heeft, en dan zouden we hem ergens neer zetten waar ik hem niet zou zien. Toch trok hij elke keer weer mijn aandacht en na een tijdje gaf ik toe.De gebruiksaanwijzing in het Nederlands zag er simpel uit. In 8 stappen je printer aan de praat krijgen. Binnen 10 minuten was het gefixt. Hij deed het, en zelfs zonder kabel via de wifi printen, was gelukt! Stiekem toch een beetje trots op mezelf nestelde ik me weer op de bank. Af en toe keek ik met een schuin oog naar de printer ... Oke, dacht ik, je mag blijven, maar je gaat wel naar zolder!(Zie ik vandaag een filmpje van Brigitte Kaandorp voorbij komen, over spullen!! Pffffff dat dus ... Ben dus niet de enige :-))