Een nieuwe post tussen de bedrijven door. Even de rust nemen om van me af te schrijven.De wasmand puilt uit, onkruid in de tuin, de badkamer moet nodig schoon en de koelkast kan ook wel een sopje gebruiken. De laatste tijd kom ik weinig toe aan huishoudelijke taken. Overal ligt rommel. Eigenlijk zou ik van boven naar beneden alles moeten schoonmaken, stofzuigen en opruimen. Maar de laatste maanden hebben andere dingen prioriteit gekregen. En omdat ik door schade en schande wijzer ben geworden, laat ik de boel de boel en richt ik me op belangrijkere zaken. Maar af en toe zit ik 's avonds toch geïrriteerd op de bank omdat het zo een zooitje in huis is.Sinds een paar dagen is mijn moeder weer thuis uit het ziekenhuis en ondanks ze erg is verzwakt, gaat het toch best goed met haar. Ze wordt elke dag een beetje sterker, al gaat het de ene dag beter dan de andere dag.Ik merk bij mezelf dat oude gewoontes een beetje de kop opsteken, door alle drukte en stress van de laatste tijd. Druk in mijn hoofd, moeilijk kunnen loslaten, korte nachten en snel overprikkeld. Het verschil met een jaar geleden is dat ik het nu wel herken.Mijn lichaam komt ook meteen in opstand. Spit in mijn rug, pijn in mijn nek en hoofdpijn. Op de rem trappen dus. Door de omstandigheden een beetje ingewikkeld, maar ik hoop volgende week iets meer rust te kunnen nemen zodat ik mijn lijf even de tijd kan geven om bij te tanken en mijn hoofd de tijd kan geven om te ontspannen.Vanmiddag kwamen we erachter dat ons huisje op Fuerteventura de hele zomer al is volgeboekt en dat er eind september pas wat ruimte is. Dus we moeten nog even geduld hebben.Ook realiseerde ik me vandaag dat er al een half jaar van dit jaar voorbij is. In december vorig jaar schreef ik dat 2018 mijn jaar zou worden. Dat liep allemaal even anders. Zo zie je maar dat je nooit iets kunt plannen en in plaats van beginnen met nieuwe dingen, is het een jaar van afscheid nemen, geworden. Een jaar van bezinning, een keerpunt, dat wel. Misschien moet ik het zien als een tussenjaar. Geen makkelijk jaar, maar wel een jaar met naast verdrietige gebeurtenissen ook hele mooie momenten. Bijzondere momenten: mooie gesprekjes met mijn ouders, dingen die niet eerder gezegd zijn. Lieve woorden van vrienden, maar ook van mensen die ik weliswaar goed ken, maar normaal gesproken niet veel contact mee heb. Die de moeite nemen om mij een kaart te sturen, met een lieve, bemoedigende woorden. Die momenten hebben mij er echt doorheen gesleept.Maar 2018 is nog maar op de helft en ik ga proberen deze in een mindfule staat te beleven. Geen plannen, geen verwachtingen, gewoon go with the flow, riding those waves ... Ga er nu wel eerst even een was ingooien :-)