Naast mijn blog schrijf ik ook over andere dingen: herinneringen, gedichten, korte verhalen. Gewoon, voor mezelf, omdat ik het fijn vind om dingen op te schrijven. Een tijdje terug ben ik begonnen met het opschrijven van herinneringen aan vroeger en aan mijn moeder. Daar wil ik nu een stukje van met jullie delen.
(...) Vol bewondering aanschouwde ik hoe mijn moeder de immens grote boom door de keukendeur naar binnen trok. De boom die ze op het pleintje bij ons in de buurt had gekocht en die vervolgens lopend mee naar huis zeulde. En net als elk jaar, was hij ook nu weer te groot. Met een zaag en beitel, ging ze de boom vervolgens te lijf, net zo lang totdat deze in het daarvoor bestemde roestige kruis paste. Hij raakte nog net niet het plafond.
Als de manier waarop hij stond eenmaal door haar kritische blik was goed gekeurd, gingen we hem versieren. Of, eigenlijk versierde mijn moeder en mocht ik af en toe een bal op de juiste plek ophangen. Erg vond ik dat niet. Ze had er namelijk echt verstand van. Ik vond onze boom altijd de mooiste in de hele straat. Aan de kerstdagen koester ik fijne herinneringen. De cadeautjes die tot in den treuren werden gerangschikt onder de boom, de voorbereidingen voor het kerstdiner, mijn opa en oma die steevast elk jaar op 1e kerstdag langskwamen en natuurlijk het uitpakken van de cadeautjes na de koffie op eerste kerstdag.
Het mooiste kerstcadeau wat ik ooit kreeg, was een echte houten blokfluit. Mijn vriendinnetje zat op muziekles en soms ging ik met haar mee. De muziekles kreeg ze van een hele chique dame die in een prachtig, oud huis in het Snoeck van Loosenpark woonde. Helaas konden mijn ouders zulke lessen niet betalen, maar door goed op te letten tijdens de lessen van mijn vriendinnetje, maakte ik het spelen op een blokfluit en het lezen van de noten me al snel eigen. Ik vond het wonderlijk dat je door middel van de noten te volgen echte liedjes kon spelen.Ik hield van muziek maken, maar ook tekende ik graag, maakte ik dansjes, schreef ik verhalen en zong ik zelfgemaakte liedjes. Als ik over straat liep, had ik vaak het gevoel dat ik op wolkjes liep, alsof mijn voeten niet echt de harde grond raakte (...)